Toch wel apart, balletje gooien met  Kees Akerboom. En op soort van Heilige Grond. Sporthal Maaspoort.  Old Stars kick-off in Den Bosch. Hij is de echte Old Star. Basketball Legend.

De essentie van een goede foto is dat die zelf het verhaal verteld. Een foto waarbij het onderwerp niet in beeld is en je moet uitleggen wat je ziet: is geen foto. Oftewel, de afbeelding bij deze column is geen foto maar een verhaal. We zijn in Volendam met Allseas. Teambuilding. In de haven van Volendam zeg ik nog: "we gaan bekende Nederlanders spotten". Zeg Volendam en vul het maar in: Muhren, Cats, Veerman, BZN, Keizer. Zie op een terras het man met een uit de kluitengewassen fotocamera met videofunctie op tafel inclusief röde-richtmicrofoon. Heb je zo'n microfoon dan doe je dat niet om kiekjes te schieten, maar dat is serieus werk.  Tegenover hem zit een persoon waarin ik  Jan Keizer meen te herkennen. Omgedraaid kijk ik in een donkere hoek en toch maar de de telefoon gepakt en afgedrukt. Check heel snel of ik het gewenste resultaat heb. Toch een beetje genant om mensen van het terras af te schieten. Later blijkt dat als ik in de nabewerking het donker ophaal uit de foto, dat er een man net met zijn hoofd voor Jan Keizer zit. Dus: ik heb wel een afbeelding, maar geen foto. Toch een verhaal. Van mijn collega's hoor ik, dat Jan vrijwel direct is opgestaan, zijn fiets heeft gepakt en huiswaarts (hoekhuis Vondelstraat)  is gegaan over de dijk tussen de laverende toeristen door. Geen carriere voor Bert bij Story als roddelfotograaf.

Ontmoetingen met Dolf Jansen zijn altijd bijzonder. Wel even schrap zetten want zijn spreektempo is als zijn lopen: gaat bestwel hard. 

Waterloo, ligt dat ook al op Voorne-Putten? 

The Champions League van de pop-muziek. Vind dat dit in het rijtje bijzondere ontmoetingen hoort.

Hans van Vliet, onder rechts, kon natuurlijk niet ontbreken in het rijtje bijzondere ontmoetingen. Het is mede door zijn enthousisme dat ik New York heb gedaan. In elk geval van het meegaan met Radio Rijnmond. Begin jaren 90 heb ik al het idee opgevat: "wat zou het gaaf zijn met hun mee te gaan", als je weer de compilatie had gehoord van het reisverslag. Dagelijks had je gedurende de marathon-week een mini-verslag en na afloop op de radio een compilatie.

Toen de kinderen nog klein waren, waren ze lid van de zwemvereniging uit de wijk. Halen en brengen van het kroost. Veelal tussentijds koffie drinken met andere 'lotgenoten' (ouders) in de kantine.

Wereldburger.

Had zijn telefoonnummer gekregen van John Windham. Moest dit zelf even regelen. Zou met John meekomen als coach op het Summercamp van Morgan Wootten. Een Basketball-legend. Vanuit Zoetermeer gebeld. Krijg zijn vrouw aan de lijn. Morgan stond onder de douche. Of ik later terug kon bellen. Aldus geschiedde: me kort geïntroduceerd of eigenlijk alleen maar de naam genoemd van John Windham en dat was mijn toegangsticket om hier actief te zijn. Mount St Mary's College Emmitsburg Maryland was de plek van waar het kamp gehouden werd. De Matha Highschool is de school waarop hij 46 jaar actief was. Pete Strickland, floormanager, leidde feitelijk het Camp. Roommate  op dit kamp had ik hier Noel Matthews die ambitie had in Europa te spelen. Wootten eigenlijk op dit Camp niet gezien. Was alleen even zichtbaar bij de opening en de afsluiting. July 1990.

NBA World Clinic Basketball Parijs. 1991. We wilden naar de Final  Four Europese Kampioenschappen. Dit werd in combi aangeboden met deze Clinic. Overnacht bij mijn Parijse Marathon vrienden (Eric Migeon c.a.). De host, postbeamte, had nachtdienst die week. De postbode die week niet gezien. Als wij, Zoebas Roel en ik Parijs ingingen moest hij nog thuiskomen. Andersom: hij was al weer naar zijn werk al wij Sportpaleis verlieten.

Hij had niet de meest handige openingszin: "ik kom uit Amsterdam en ik moet vooraan staan". Beetje drammerig komt het over. Resultaatgericht. We zijn op de ontvangst van een VIP locatie. Ik mocht de uitreiking van de bandjes voor de VIP's in goede banen regelen, als vrijwilliger, bij het Grand Depart Rotterdam 2010. Desolate locatie:  het beton van een parkeergarage bij Winkelcentrum Ahoy. Je moet er zelf wat van maken. Niks van het Wielrennen zelf gezien maar toch! Heb mijn steentje bijgedragen en toch wat beleefd. 

Heb hier een arrangement genomen. Practisch voordeel: je hoeft niet je auto ergens ver buiten Egmond-Buiten achter te laten. In die tijd was er dan op de zaterdagavond nog een soort van clinic.