MARATHON 24 OCTOBER 2021 ROTTERDAM DE MOOISTE

Vroeger ging ik altijd op vrijdag naar de Expo. Ideeën opdoen voor later. Wellicht iets kopen. Nu op zaterdag. Wil me niet haasten. Op de fiets naar de binnenstad. Beetje ook aan parcours verkenning doen. Wat foto's schieten. Gedachten laten gaan. Hoe het heel vroeger was. Deze periode. Wat morgen gaat komen. Binnenkort, wellicht. Beetje veel he? Toch gemengde gevoelens als je de trappen opgaat bij het WTC. De reis is bijna ten einde. De reis ergens naar toe is altijd leuker dan de bestemming. Over de rode loper. Zelfs een koele kikker moet hier even slikken. De supposten goedemorgen wensen en gelijk tegen de Hoka-stand oplopen. Vandaag even niet. Heb al een rijke verzameling in de kast voor diverse toepassingen. Hoka’s zullen er wellicht ooit wel komen, maar nu even niet. Linksaf. Even zoeken naar mijn tafeltje voor het afhalen van de spulletjes. Terug naar de eerste tafel: toppers en masters. Het is mijn 10e. Rotterdams groen shirt wordt nagezonden. Speciale opdruk. Even opletten bij de tafel voor het ophalen van de spulletjes: staat heel vervelend naast een trap waar je je bestwel op kan verkijken. Geen zin al die rekken bij het beursgedeelte af te struinen naar oude meuk. Heb mijn Morten al en heb alleen nog een belt nodig. Loop tegen een tafeltje aan waar ik in een drietal vragen op maat geholpen wordt. Niet lang daarna sta ik al weer buiten. Parcours verkennen. Beter gezegd: hoe loopt het na de finish? Autisten willen alles weten. Houden niet van verassingen. Zeker niet na 42km. Rendezvous met mijn echtgenote wordt bijgesteld. Het idee welke wij hadden, daar staat nu een groot, lang, wit scherm welke er nog nooit heeft gestaan. Een vrijwilliger spreekt me aan als ik hier een beetje rond sta te turen. Kan ik je helpen, daar zijn wij voor! Praatje met hem gemaakt. Daarna nog even naar de stenen winkel van Runners World om voor Rianne een hesje  te scoren, verjaardag. Die van vorig jaar is in het binnenbrandje verloren gegaan. In de middag nog even naar de opticien om de bril bij te stellen. Elk mogelijke irritatie weghalen.

Zie zowaar nog laatste restjes van supportergeweld van afgelopen woensdag. Megabloembakken met bij wijze van spreken een kuub zand erin liggen nog op zijn kant. Anderzijds zie ik weer de voortgang in de stad. Kom niet zo vaak meer in de binnenstad. Zalmtorengebouw staat er prominent. Nieuw landmark.

Zowaar geen extra koolhydraten 's avonds, maar de keuze ligt op eiwitten: herstel. Wil dit ook zondag! Rustige zaterdag. Tas klaarmaken. Control freak heeft er een pleuris hekel aan als dit op het laatste moment moet.

Besloten om de Nike Vaporfly te gebruiken ondanks dat de zool loslaat. Schoen geeft maximale schokdemping en deze comfort heb ik nodig. Heel veel duck-tape gebruikt om de schoen te prepareren. De Asics schoenen gaan bij Marly in de fietstas om eventueel op 25km te kunnen wisselen mocht de tape het onverhoopt niet houden. Ooit meegemaakt dat iemands zelfs reserveschoenen inzet? Aan alles wordt gedacht.

Toch natuurlijk op D-day alles even checken. Half10 onder de wol. Startnummer opgespeld. Altijd weer een ritueel. Denk om je vingers. Niet twee laagjes doorprikken. Symmetrisch. Op zijn Joop Zoetemelks: de marathon loop je uit in bed. Zeven uur gewekt door Marly die deze ochtend gewoon naar het werk gaat. Doe nou maar heb ik gezegd: ik ga er toch een paar uurtjes over doen. Als jij klaar bent kom ik de Erasmusbrug af. Briefje gemaakt met doorkomst tijden. Wc papier week tevoor reeds in de tas gedaan. De lange middaguitzending van TV Rijnmond op opnemen gezet. Koffie. Muesli. Zo pruttel je de ochtend in. Morten drank gereed maken. Half negen bij de metro. Shit, de TV en Mediabox uitgezet. Dat laatste, de mediabox uitzetten had ik niet moeten doen. Die TV uitzending wordt dan niet opgenomen… Ga er niet voor terug. Bij Alexander stappen vele 10km lopers in. Mooi op tijd in de stad. Geen verrassingen. Toilet doen we bij de finish: geen wachtenden ipv bij de tasseninname op het Schouwburgplein. Rekken en strekken niet op het plein. Vloer is vochtig. Zoeken naar streepje zon om het op het trottoir te doen. Wordt Coolsingel bij een bloembak. Prima steun. Je kop laten indalen op wat je te wachten staat.... Gelletjes vallen al snel uit mijn flipbelt. Dat valt even tegen. Even anders organiseren.

KILOMETER 0.

Om 10 uur bij de start. Lee Towers in de verte. Wel gehoord, niet gezien. Hartslagje 59 bij de start. Netjes toch? 5 minuten voor vertrek gaat een buurman nog even over het hek naar een dixi. Niet lang daarna komt de meute op gang om naar het echte startvak te gaan. Nog even die diepe hartslag over de boxen en het kanon gaat voor de laatste keer af. We mogen! Denk na 2 minuten al de startlijn te hebben bereikt en wat een mensenmassa! Heel veel oude kleding hangt in de hekken.

KILOMETER 1.

Valt me op dat al op het einde van de Erasmusbrug je vrijuit kan lopen. Niks slalommen. Kijk weliswaar naar mijn vermogen maar houd ook de tijd in de gaten. Eigenlijk loop ik zo langzaam mogelijk.

KILOMETER 2.

Shit, nu al een beetje spijt van. Mijn shirt “Ik kan wel sneller, maar vandaag kijk ik vogels”, geeft een verkeerde, ongewilde dynamiek. Allerlei lui die geen idee hebben over de achtergrond hiervan zijn schijtlollig: hoeveel heb je er al gezien? Of willen een gesprek met je aangaan. Dat is dus het laatste wat ik wil. Ik zit in mijn coconnetje, totaal in focus: een ding telt: de finish halen. Maak voor communicatie uitzondering naar mijn echtgenote, sportrusten partners in crime…. Dat zijn de partijen die weten waar ik mee bezig ben en ook oprecht interesse hebben. In de vorige editie op 14km ben ik wezen keuvelen, waarbij ik mij opblies en die lui waarmee ik gepraat heb, heb ik nooit weer gezien….. Het brengt je niks en het leid tot niks. Dick van Santen, de marathontrainer bij PAC heeft ons toentertijd in 1982 al gezegd: knik heel vriendelijk naar ze, maar doe er verder niks mee. Dus als de persoon naast me blijft volhouden in het aanvangen van een gesprek, maar ik alleen maar een gebaar van een gesloten luikje. Boodschap is duidelijk.

Ik weet het: een shirt is een communicatiemiddel. Je draagt ermee uit of een boodschap of het geeft de clubkleuren weer. Creeert een wij-gevoel. Gelukkig zal ik onderweg ook heel veel Partners in Crime van Sportrusten in het Wild tegenkomen. “Ben jij Bert”, heb ik een aantal keer gehoord? Leuk. Deelde het wel-en-wee bij de Trainingsverslagen de afgelopen weken. Iedereen die de moeite deed om een paar woorden te zeggen over de voortgang, hier een kudootje geplaatst. Gebruikte dit medium zelf voor 4x wekelijkse mini-columpjes waarin ik denk ik alle facetten van het hardlopen gedurende 100 dagen aan de orde heb gebracht. Tenminste, alles wat mij voor de voeten is gekomen.

KILOMETER 3.

Brug op bij de Moskee met uitzicht op De Kuip. Niet teveel energie hierop verliezen. Kijken naar vermogen en je snelheid: beide drukken! Alleen heb steeds voor met de engeltjes van 4:50. Dat wil ik dus eigenlijk niet, want dan ga ik nog steeds te hard ondanks mijn temporiseren. Ben nog steeds goed in staat om te rekenen. Altijd een goede graadmeter bij de marathon hoe het me je gesteld is.

KILOMETER 8.

Afsteken op Zuid? Zal rond het 8 km punt zijn geweest. Waarom gaat de hele goegemeente hier links onder het lint door de rotonde afsteken? Ik heb geen haast en pak deze rotonde ¾ zoals geleerd in mijn rijopleiding diep in de vorige eeuw bij meneer en mevrouw Nijlaan in hun oranje BMW 316. Zie trouwens nog steeds de feeen met hun vleugeltjes van 4:50 in mijn omgeving. Kan ze maar niet afschudden. Ik zit dus gewoon een uur voor op schema. Niet helemaal waar natuurlijk, maar wel in hun gezelschap in dit vroege stadium. Wil ik eigenlijk niet. Ook weer wel: want als je nu al terugvalt dan kan het later nog vervelender worden. Dat is natuurlijk ook altijd weer het dilemma van die marathon: je weet nooit wat er achter dat 30km punt zich gaat afspelen. Blijven checken je kilometertijden. Loop dus niet op hartslag, niet op vermogen, kijk nu zowaar naar tempo en blijf dit drukken. Zolang het drukken blijft, gaat het goed. Wordt het duwen, dan gaat het minder….

KILOMETER 9.

Mijn eerste gelletje genomen. Wil er zo elk uur eentje ingooien.

KILOMETER 10.

Het briefje uit mijn belt getoverd. Tussentijden welke naar iets onder de 6 uur moeten leiden. Vergelijking met de vorige keer waarbij ik tussen 10-14 km veel te snel ging. Geeft wat vergelijkingsmateriaal. Briefje trouwens netjes geplastificeerd ivm zweet. Het gaat te snel, maar wel gemakkelijk. Ik kan niet langzamer. Te snel resulteert doorgaans in een drievoudige uitbetaling op het einde. Beetje unheimisch gevoel.

De les van de vorige uitvoering: blijf in focus!

Zie rechts van me diverse lui naast de dijk gezellig uitkijken op het loopevenement.

KILOMETER 11.

Dochter naar Pappa: “ga je winnen?” Dit was dus echt haar vraag. Ze loopt op met haar vader en moeders hobbelt daar nog een stukje achteraan. Zij ziet mijlenhoog tegen Papa op. Terwijl Papa ergens op plaats 11.452 zich bevind. Ze schat hem nog in voor een kansrijke positie. Even daarna weigerd ze te voldoen aan het ouderlijk gezag als deze haar opdraagt te stoppen met lopend papa te begeleiden. Volgend jaar meedoen zelf? Er zijn minimumleeftijden. Ooit zal het beeld van papa tijdens de puberjaren genadeloos van het voetstuk vallen.

KILOMETER 14.

Op een derde van de totale afstand. Weer een Sportrusten collega die mij succes wenst! 14km is een speciale afstand voor Sportrusten lopers. Het eerste derde deel zit erop waarbij het rustig aan mag. Je mag nu doorschakelen naar marathonhartslag hoog. In mijn geval: ben al blij toe als ik het rustig aan kan doen terwijl ik voor blijf op schema. Er komt een moment dat is een zekerheid waarbij je gaat inleveren. Dit zien uit te stellen. Na 28km mag je alle remmen loslaten…. Kilometer voor kilometer nu het bekijken.

KILOMETER 15.

Heb nog nooit zoveel Chanty-koren en bandjes gezien als bij deze marathon uitvoering. En we hebben Crooswijk nog niet eens gehad!

KILOMETER 18.

Zicht op Wendy. Deze zit steeds dan weer voor me, dan weer achter. Hoor twee dagen later dat Dave vd Wall (radio Rijnmond reporter die steevast de laatste loper begeleid) haar als hoogtepunt had. Dave gaat de bocht om achter bij het Kralingse Bos met haar. Ze doet haar verhaal bij hem. Dan komt het videoscherm waar haar mannetje haar moed insprak: ze brak.... Ook het 18 km punt waar ik Bert tegenkwam. Publiek riep: “he 2x Bert.” Deze Bert uit Blijswijk werd dus als laatste binnengehaald. Had later op Radio Rijnmond een mager verhaal m.i. Wilde en mocht hem nog een keer doen, maar dat was het dan ook. Had hier Henk Vos verwacht maar deze bleek geen startbewijs te hebben. Laatste in Leiden en in Amsterdam. Rotterdam een DNS. Op zich curieus deze Comrades veteraan (80km+ loop Zuid-Afrika). Hij heeft in Coronatijd voor een godsvermogen aan virtuele marathons gelopen op zijn 71^ste levensjaar. Haalt heel snel de asfalthonger in deze maand october door gewoon elke week nu een echte te lopen. Heb Henk ontmoet in 2019. Kees van Kooten look-a-like. Kunstenaar, woont in Alkmaar, spreekt met fraaie Zuid-Afrikaans Nederlandse tongval. Is met afstand de grootste Beatles fan ever, ooit!

KILOMETER 19.

Kom langs wat ooit de Meneba was. Putselaan? Heet tegenwoordig Drosssche Mills ofzoiets dergelijks. Ooit deed ik als planner bij Quality Bakers/ Kamps Bakeries hier het meel bestellen.

Hier beginnen de binnendijbeen spieren (rechts) vervelend te doen, dwingen tot hele kleine stapjes. Kan geen kniehef meer maken. Stapjes waren al niet te groot, 85 cm. Nog meer inleveren.

Zie in deze omgeving de contouren van het speel/pretpark van Henny van der Most. Het reuzenrad komt boven de bebouwing uit. Is al jaren hier bezig. Lijkt maar niet af te komen. “Komt goed”, zegt steeds Henny op de radiozendtijd die hem is gegund.

Komen me nog een paar Sportrusten partners in crime voorbij.

KILOMETER 20.

Vorige uitgave zag en hoorde je hier diverse eerste slachtoffers. Natuurlijk nu ook weer gezien diverse lui met een sanitaire stop in de bosjes. Of al heel snel kramp. Opvallend veel rode kruis posten die hopelijk weinig te doen hebben. Twee jaar terug belde hier een dame wanhopig naar haar vader: “het gaat niet meer”. Waar ben jij? Nog wanhopiger werd ze toen bleek dat ze papa net gepasseerd was 10 minuten geleden….

KILOMETER 21.

Een dame van I run the City. Helemaal geestelijk stuk. Wordt ondersteund. Ga haar voorbij, maar er zullen nog diverse keren komen dat ik haar rug heb gezien…. Na iets van 32km voor het laatst, dit gejojo kost uitermate veel energie en het houd toch echt een keer op. Karakter heeft ze in elk geval wel! Is getroost door lort en clubgenoten.

Zelf heb ik nog een seconde gewandeld en staat het hoofd ook helemaal niet naar. Als je hiermee begint, dan is het einde zoek. Grootste winst zit in het doorgaan, hoe langzaam ook. Blijf de tijd checken: zal op geplande tijd op de Westblaak Marly in zicht gaan krijgen! Een ijkpunt! Ga door met slow joggen. Kenmerk van wandelen is dat je twee voeten aan de vloer hebt, dit nooit gehad in deze omloop.

KILOMETER 22.

Na halve marathon loop ik gelijk op met een duo lopers uit Capelle. De een wil sneller. De ander langzamer. Het scheidingsproces verloopt moeizaam. Op een gegeven moment heb ik echter beide achter me.

KILOMETER 23.

Schakel over op Standje Over-leven….. Het beste is er vanaf. Uit de krochten van je ziel komt er wel een stemmetje: waar ben je mee bezig! Die verdringen we. Wanneer gaan we Marly ontmoeten? De Erasmusbrug in zicht….

Derde gelletje is genomen.

KILOMETER 24.

Heel klein windje tegen? Zou toch zuiderwind zijn? Apart.

Die Erasmusburg: alsof er geen einde aan komt. Komt natuurlijk van die bezopen kleine stapjes die je maakt. Vorige keer hier met een politieagent opgelopen en dat ging toen ongemerkt naar boven. Nu is het werken. Na de draai naar links zien we op de afgesproken plek Marly. Westblaak, bij Runnersworld, lus in het parcours, vlak voor dat de weg naar beneden loopt. Even een update geven en door maar weer.

De Asicsschoenen blijven in de fietstas.

In het tunneltje hoor je rechts naast je nog een hele meute langskomen. Krijg je nog een blik op de laatste? Tunneltje uit gaat omhoog, voelt zwaar.

KILOMETER 25.

Gedachte dat dit wel eens mijn laatste marathon kan zijn is niet het ideale moment voor overweging. Positieve: de gedachte gaat uit van finishen. Maar het heeft ook iets negatiefs en dat draagt niet bij voor het finishen nu. Het ziet er waarschijnlijk ook niet uit. Krijg een gelletje toegestoken door een loper. Hij weet niet dat ik nog twee op zak heb, maar hij verkeerd in de verstelling dat de hongerklap bij mij heeft toegeslagen. Geenszins het geval, dat stukje brandstofvoorziening heb ik prima voor elkaar.

KILOMETER 28.

Rotonde Mariniersweg. Milieudelict veroorzaakt door Janneke Poort? High Five met deze bewoonster van de Amsterdamse Grachtengordel. Ze deelt haar energie met de lopers. Kan mijn gelletje nog even opbergen... Zal haar later op diverse foto's terugzien op de marathon site.

Week erna tref ik de werkelijke daders van het confetti bombardament of tenminste de echtgenoot van degene die dit bedacht heeft. 24 kg aan papier is hier uitgestrooid.

KILOMETER 30.

Eerste passage door Crooswijk. Wat een volksfeest. Plaatselijke Dries Roelvink doet zich roeren.

Vanuit Crooswijk het Bos in: weg loopt een beetje omhoog maar voelt als Alpe Huez.

KILOMETER 31.

Eerste Rode Kruis auto passeert mij, ik voel weer een Triage….. Ze geven gas, dus ik mag door.

KILOMETER 32.

De helicopter van de TV hoor je als een soort aasgier achter, boven je. De laatste loper zit op je hielen?

Motor van Radio/TV Rijnmond zie ik wel langs mij gaan. Ook de lantaarnpaal weer in zicht. Die heb ik ondertussen over het gehele traject gezien. Schijnt iets van 28kg ballast te zijn.

KILOMETER 33.

Paar verdwaalde Supporters staan middenin het Kralingse Bos.

KILOMETER 34.

Bij de BP pomp is het nog een drukte van belang. We Run the City (?) heeft hier kwartier gemaakt. Heel enthousiast staat een dame de lopers aan te sporen tot gezwinde spoed. Zal er geen gehoor aan geven, maar het enthousiasme is te prijzen.

KILOMETER 35.

Hoekje om en weet dat ie komt bij de Ooievaarspalen, het videoscherm.

Vorige keer schrok je je helemaal de tering: “hup Bert, Sportrusten hier”….

Marly heeft een videootje ingestuurd deze keer. Alleen even jammer dat het publiek om mij heen zijn aandacht opeist terwijl je geliefde een boodschap heeft. In een flits is het voorbij. Je moet het doen met idee dat de boodschap uit een goed hart komt, maar de inhoud is helaas verloren gegaan. Toch draagt dit je weer een stukje verder.

Komen nog een paar videowalls, waarschijnlijk gaan die aan als er grote groepen langskomen.

Dave van der Wall gepasseerd. Die wacht op Wendy. Die heb ik even te voor weer voorbijgestoken. Drinkpost met heel veel bekertjes op de grond, met de vrijwilligers voor wie het er bijna opzit. Dus ik begin maar met mijn phrase: “Bedankt voor het wachten”. Compliment slaat helemaal door bij deze padvinders: “wat zegt U meneer?”

KILOMETER 36.

Voel de priemende blik van de TV Camera in mijn rug. Zit zeker een minuut stationair achter mij te rijden (zijwieltjes?). Verwacht dan de plop-microfoon van Dave van der Wall. Zie echter voor me die lantaarnpaal en hoor de motor naast me. Motor geeft gas in plaats van in te houden. Dave doet naar mij zwaaien! Natuurlijk zo’n lantaarnpaal vraagt om uitleg (communicatiemiddel). Een sportclub had het idee opgevat hiermee de marathon te gaan lopen. Alleen de vraag wie? Gekozen hebben ze voor degene die niet aanwezig was bij het overleg: democratie ten top.

Toch zit ik in de uitzending van TV Rijnmond: mijn Sportrusten shirt valt op. “Ik kan wel sneller, maar vandaag kijk ik vogels.” Briljant zegt ie.

Ik heb mijn finest moment weer. Ambassadeur voor Sportrusten. Alleen ben ik niet meer 100% van het programma zelf zoals het in de markt is gezet. Achterliggende gedachte blijft. In uitvoering heb ik 2.0 versie gedaan en ook de maestro zelf schuift.  Laten we wel wezen: Koen is en gesjeesde wielrenner die vervolgens alles wat los en vast zit bij elkaar harkt. Dit is wel heel oneerbiedig. Gecharcheerd, maar het komt er wel op neer. Diverse mensen heb ik ontmoet afgelopen jaren, maar als Koen ze ontdekt worden ze opgenomen in zijn web. Doet er iets commercieels mee. Ik begrijp het wel, de schoorsteen moet roken. Heb je eenmaal een schema verkocht aan iemand, wat wordt dan de herhalingskoop? Het platform Prorun, door Koen verworven enige tijd geleden omvat nu diverse aspecten die vroeger zelfstandig losstonden.

KILOMETER 37.

Kralingen. Studentenwoningen? Nog steeds staan de geluidsboxen in de vensterbanken te schallen. Deden ze hier 30 jaar geleden ook al. Alleen de bewoners zelf zijn veranderd.

KILOMETER 38.

Rotonde gehad bij PAC, het einde komt zo in zicht.

Hier gaat het helemaal los. Haagjes worden gemaakt waar je onderdoor wordt gedacht te gaan. Soms wordt je geduwd, is niet zo prettig! Tientallen scanderen je naam. In een zetel wordt je zo naar de volgende straat geloodst. Alleen als je zo’n straatje hebt gehad, verneem je dat je toch weer iets teveel hebt gegeven, dus is ook een beetje weer ‘op adem komen’.  Niet lang daarna komt het volgende haagje weer! Blijf mijn briefje checken hoe het zit met eindigen onder de 6 uur. Gaat nog steeds goed, paar minuten marge over.

KILOMETER 40.

Groot billboard met Kipchoge erop. Nog net niet; No Human is Limited. Vind ik onzin: Know your Limitations, daar heeft een normale sterveling meer aan. Daarmee juist te dealen staat gelijk aan hier finishen! Draai naar de Kubuswoningen. Hoe gaat het? Komt uit mijn tenen.

KILOMETER 41.

Weer een ‘bekende’: Marly heeft zich hier opgesteld. Vlak voor het Mariniersmuseum en na het gebouw met opschrift “Alles is weerbaar”. Zwaaien. Foto. We zullen elkaar weer treffen bij de finish. Hier is het handiger dat je opstellen tussen de massa op de Coolsingel. Heb hier ooit Martijn opgepikt, door Opa over het hek gezet,  om samen mee te finishen.

KILOMETER 42.

De hoek om. Dit stuk al 80x gevisualiseerd in training. Versnellen? Heeeel klein beetje. Nog steeds is het superdruk op de Coolsingel. Zie in de verte de finish en de spreekstalmeester denkt dat ik mijn 100^ste mararthon loop. Gebaar: 10x hier. Hij koppelt terug: 10x Rotterdam. Ik: duimpje.

Zo gefinished.

Houd een minuutje of 2 over voor die zes uur. Boks zoals gepland met een verbaasde Mario Kadiks. Bedankt voor de afgelopen jaren. Graag gedaan. Daarna Aboutaleb: bedankt voor het wachten. Dan volgt de welverdiende medaille.

Draai me nog even om om wellicht de aankomst van de laatste te zien. Sta er immers bovenop. Toch maar gekozen voor de eigen verzorging. Wandel de Coolsingel af naar het Hofplein. Het zit erop. Altijd een beetje dubbel. Het is klaar, maar het is ook klaar. Die reis ernaartoe dat vind ik het meest intrigerende. Dat houd je maanden bezig. Op het moment dat je over die finishlijn stapt, is die reis ernaartoe definitief voltooid verleden tijd. Wat nu? Wat straks. In elk geval mijn groene 10x Rotterdam Master shirt. Komende week mijn hardlooptrainerscertificaat. Daar wil ik wellicht ooit iets mee doen. Alleen geloof ik niet in Hardloopgroepen. Wel voor beginners om ze op weg te helpen, maar daarna wordt het al snel specifiek (toch komt hier het Sportrusten principe boven? Nee dit had ik al sinds mijn ploegendiensten bij Ahold in 1989).

 

Stukkie verderop zijn ze er nog van de verzorging: banaan en sportdrank. Bedankt voor het wachten!

Nog een stukkie verderop Marly. Valt me niet in de armen: weet dat ik veel te nat ben…..

 

Voldaan aan 1,5 jaar gelden: where sub2 meets sub 6…. De handshake met Kipchoge. Beide geloven we in ons principe. Beide brengt dit naar ons doel. Bij hem staat er geen maat op. Voor mij is het doseren, langzaam de lucht laten ontsnappen uit een ballonnetje ipv lomp loslaten.

Hoe was je tijd vragen ze dan…. Was je daar tevreden mee? PAC 1982: en nou ben je eerder aangekomen: wat doe je met die tijd?

Finishen, daar ging het om. Heel aankomen, zodanig dat je maandag gewoon weer kunt functioneren op je werk. Doel/plan maken voor de toekomst. Tijd? Je verplaatst je van A naar B. Bijvangst in deze was die sub6…. Dat ontstond onderweg. Vond het wel een mooi beeldspraak om dit te projecteren op Kipchoge.